Podróż samolotem wiąże się z ryzykiem powstania zakrzepicy żył głębokich, zwłaszcza podczas długich lotów, co jest wynikiem zmniejszonej aktywności fizycznej i utrudnionego krążenia krwi w kończynach dolnych. Zakrzepica to stan, w którym w żyłach tworzą się skrzepy krwi, mogące prowadzić do groźnych powikłań, takich jak zatorowość płucna. Epidemiologicznie ryzyko wzrasta u osób starszych, otyłych, po operacjach, kobiet w ciąży oraz u osób ze skłonnościami genetycznymi do zakrzepicy. Typowe objawy obejmują ból i obrzęk nogi, zaczerwienienie oraz uczucie napięcia, choć u większości pacjentów dolegliwości mogą być subtelne. Przebieg może być nagły i bezobjawowy, a ewentualna zatorowość płucna stanowi zagrożenie życia. Diagnostyka opiera się na badaniu ultrasonograficznym Dopplera, badaniach laboratoryjnych, w tym D-dimerach, oraz ocenie klinicznej. Rozpoznanie różnicowe obejmuje obrzęk z innych przyczyn, takich jak urazy czy infekcje skóry. Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu leków przeciwzakrzepowych, takich jak heparyna i doustne antykoagulanty. Niefarmakologicznie zaleca się ćwiczenia kończyn dolnych podczas lotu, stosowanie specjalnych pończoch uciskowych oraz regularne wstawanie i chodzenie. Rehabilitacja po epizodzie zakrzepicy obejmuje dalsze stosowanie leków przeciwzakrzepowych oraz monitorowanie. Profilaktyka wtórna obejmuje kontrolę czynników ryzyka i edukację pacjentów. Rokowanie zależy od szybkiego wykrycia i leczenia, co pozwala uniknąć poważnych powikłań i poprawić jakość życia. Profilaktyka pierwotna przed lotem powinna obejmować konsultację lekarską przy obecności czynników ryzyka, unikanie alkoholu i dehydratacji oraz odpowiednie nawodnienie. Praktyczne wskazówki dla podróżujących obejmują regularne rozciąganie nóg, unikanie zakładania ciasnej odzieży i butów, picie dużej ilości wody oraz wiedzę o pierwszych objawach zakrzepicy. Nowoczesne metody profilaktyki i badań klinicznych umożliwiają coraz skuteczniejsze zapobieganie i leczenie zakrzepicy w okresie podróży samolotem.
