Rdest wężownik, znany jako Polygonum bistorta lub Bistorta officinalis, to bylina porastająca wilgotne łąki i brzegi rzek, a w medycynie ludowej i ziołolecznictwie od dawna wykorzystywana ze względu na swoje silne działanie ściągające. Najcenniejszą częścią rośliny jest kłącze zawierające duże ilości garbników, flawonoidy, kwasy organiczne, skrobię i sole mineralne. Dzięki takiemu składowi wykazuje działanie przeciwbiegunkowe, przeciwkrwotoczne i przeciwzapalne. Stosowany był tradycyjnie do leczenia biegunek, czerwonki, stanów zapalnych jelit oraz jako środek gojący rany i owrzodzenia. Wyciągi z korzenia zmniejszają krwawienia z dziąseł i błon śluzowych, wspierają leczenie nadmiernych miesiączek i drobnych krwotoków wewnętrznych. Zewnętrznie stosowany jest do przemywania ran, płukania jamy ustnej przy stanach zapalnych gardła, zapaleniu dziąseł i aftach. Właściwości ściągające rdestu wężownika wykorzystywane są również w leczeniu hemoroidów i owrzodzeń skóry. Diagnostyka wskazująca na stosowanie tej rośliny obejmuje dolegliwości jelitowe, biegunki, predyspozycje do krwawień i przewlekłe stany zapalne błon śluzowych. Preparaty dostępne są w postaci sproszkowanego kłącza, naparów, odwarów i nalewek. Możliwe skutki uboczne obejmują zaparcia i podrażnienia żołądka przy nadmiernym stosowaniu. Styl życia wspierający terapię rdestem wężownikiem powinien obejmować dietę lekką, nawadnianie organizmu, unikanie ostrych przypraw i alkoholu, które mogą nasilać stany zapalne przewodu pokarmowego. Rokowania w przypadku stosowania tego surowca są dobre, szczególnie w redukcji biegunek, wzmocnieniu błon śluzowych i przyspieszeniu gojenia ran, co czyni z niego wartościowe zioło w wspieraniu zdrowia układu pokarmowego i skóry.
