Robinia akacjowa – właściwości i zastosowanie, a także związane z nią zagrożenia

Robinia akacjowa, znana także jako akacja biała lub Robinia pseudoacacia, to drzewo pochodzące z Ameryki Północnej, obecnie szeroko rozpowszechnione w Europie, w tym w Polsce. W medycynie naturalnej roślina ta ma zarówno zastosowanie, jak i pewne ograniczenia wynikające z zawartości substancji toksycznych. Najczęściej wykorzystywanym surowcem są kwiaty robinii, które zawierają flawonoidy, garbniki, olejki eteryczne i glikozydy, wykazując działanie przeciwzapalne, uspokajające i wykrztuśne. Napary zebrane z kwiatów stosuje się przy kaszlu, zapaleniu oskrzeli i przeziębieniach, a także w stanach napięcia nerwowego i bezsenności. Kora i nasiona robinii zawierają jednak toksyczne białka, takie jak robin, które mogą wywoływać silne zatrucia objawiające się bólami brzucha, biegunką, nudnościami, a w cięższych przypadkach zaburzeniami pracy serca i układu nerwowego. W tradycyjnych kuracjach ludowych kwiaty robinii stosowane były w mieszankach wzmacniających żołądek i wspomagających trawienie. Diagnostyka wskazująca na stosowanie robinii obejmuje infekcje dróg oddechowych, napięcie nerwowe, bezsenność i dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Preparaty dostępne są głównie w formie suszonych kwiatów do zaparzania, syropów i nalewek. Należy bezwzględnie unikać stosowania kory i nasion ze względu na ich toksyczność. Styl życia wspierający bezpieczne działanie robinii obejmuje świadome korzystanie z naturalnych surowców, unikanie przypadkowego spożycia części trujących oraz stosowanie się do zaleceń fitoterapeutów. Rokowania dla pacjentów korzystających z kwiatów robinii są korzystne – łagodzenie kaszlu, poprawa trawienia i działanie uspokajające przynoszą wyraźne korzyści, jednak przy nieodpowiedzialnym stosowaniu ryzyko zatruć sprawia, że roślina ta wymaga ostrożności.