Zwichnięcie stawu biodrowego polega na całkowitym przesunięciu się głowy kości udowej poza panewkę stawu biodrowego, co powoduje utratę stabilności i prawidłowej funkcji tego dużego i ważnego stawu. To bardzo bolesne urazowe uszkodzenie często wynika z silnego urazu, takiego jak wypadek komunikacyjny, upadek z wysokości czy bezpośredni cios w okolicę biodra. U niemowląt może mieć charakter wrodzony – jest to wówczas wada rozwojowa, która nieleczona prowadzi do trwałych zaburzeń chodu i postawy. Typowe objawy zwichnięcia to silny ból w okolicy biodra, ograniczenie ruchomości, skrócenie i zniekształcenie kończyny, a także niemożność obciążenia nogi. U niemowląt dodatkowo obserwuje się asymetrię fałdów skórnych i ograniczoną ruchomość biodra. Diagnostyka wymaga badania klinicznego i wykonania zdjęć rentgenowskich, a u najmłodszych również USG. W leczeniu zwichnięć nabytych kluczowe jest szybkie nastawienie w znieczuleniu, unieruchomienie oraz późniejsza rehabilitacja mająca na celu przywrócenie ruchomości i siły mięśniowej. U niemowląt stosuje się tzw. pieluszki Pavlika, które utrzymują biodro w prawidłowej pozycji i umożliwiają rozwój stawu. W przypadkach powikłanych lub niepowodzenia leczenia zachowawczego konieczna jest operacja. Nieleczone zwichnięcie grozi rozwojem martwicy głowy kości udowej i trwałą dysfunkcją. Profilaktyka obejmuje troskliwą opiekę pediatryczną z wczesną diagnostyką, unikanie urazów u dorosłych oraz edukację pacjentów. Rokowanie zależy od czasu podjęcia leczenia, ale dzięki współczesnej medycynie skuteczne leczenie pozwala wrócić do pełnej sprawności większości pacjentów.
