Sonohisterografia, znana również jako sonohysterografia lub histerosonografia infuzyjna, to nowoczesne badanie diagnostyczne macicy polegające na ultrasonograficznej ocenie jamy macicy po podaniu do niej roztworu soli fizjologicznej lub innego kontrastu sonograficznego. Metoda ta umożliwia bardzo dokładne zobrazowanie wnętrza macicy, a jej zaletą jest stosunkowo niewielka inwazyjność, brak narażenia na promieniowanie jonizujące oraz wysoka dostępność. Historia badania sięga lat 80. XX wieku, kiedy zaczęto je stosować jako alternatywę dla bardziej skomplikowanej histerosalpingografii. Główne wskazania do sonohisterografii to niepłodność, nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych, podejrzenie polipów, mięśniaków podśluzówkowych, zrostów wewnątrzmacicznych, nieprawidłowej budowy macicy czy ocena błony śluzowej endometrium. Czynniki ryzyka, które mogą sprzyjać chorobom jamy macicy, to zaburzenia hormonalne, przebyte poronienia, infekcje narządów rodnych, zabiegi ginekologiczne oraz wiek pacjentki. Objawy, które skłaniają do wykonania badania, to nieregularne miesiączki, przedłużające się krwawienia, plamienia międzycykliczne, bóle podbrzusza czy problemy z zajściem w ciążę. Przebieg badania obejmuje wprowadzenie cienkiego cewnika do jamy macicy poprzez szyjkę, podanie płynu kontrastowego oraz jednoczesne obrazowanie przy pomocy sondy dopochwowej USG. Uwidaczniane są ewentualne polipy, mięśniaki czy zrosty, które mogą utrudniać zapłodnienie lub powodować dolegliwości. Badanie trwa zwykle kilkanaście minut i jest dobrze tolerowane, choć niektóre pacjentki mogą odczuwać krótkotrwały dyskomfort przypominający ból menstruacyjny. Powikłania występują rzadko, obejmując infekcje, niewielkie krwawienia czy przejściowy ból. Diagnostyka różnicowa opiera się na rozróżnieniu różnych przyczyn krwawień i niepłodności, dlatego sonohisterografia często stanowi uzupełnienie zwykłego USG i histeroskopii. Leczenie problemów zdiagnozowanych w badaniu zależy od typu zmian – polipy usuwa się histeroskopowo, mięśniaki można leczyć operacyjnie lub farmakologicznie, a zrosty wymagają zabiegów adheziolizy. Rokowanie po badaniu i leczeniu jest zwykle dobre, a wykrycie patologii na wczesnym etapie pozwala poprawić szanse na ciążę i ograniczyć ryzyko powikłań. Profilaktyka obejmuje regularne wizyty ginekologiczne, kontrolę cykli miesiączkowych oraz szybkie reagowanie na niepokojące objawy. Nowoczesne badania wskazują na coraz lepsze możliwości diagnostyczne sonohisterografii z użyciem kontrastów pianowych czy nowych rozwiązań obrazowych 3D, które dodatkowo podnoszą dokładność oceny. Pacjentki często pytają, czy badanie boli, czy wymaga znieczulenia i czy może wpłynąć na płodność. Odpowiedź jest uspokajająca – badanie jest mało bolesne, zazwyczaj nie wymaga znieczulenia i nie pogarsza płodności, a wręcz pomaga określić przyczyny problemów z zajściem w ciążę, co sprawia, że jest jednym z najważniejszych narzędzi współczesnej ginekologii diagnostycznej.
