Koronawirus SARS-CoV-2 ma szczególne znaczenie w pediatrii, ponieważ dzieci początkowo uważane były za grupę o minimalnym ryzyku ciężkiego przebiegu COVID-19, jednak kolejne obserwacje kliniczne pokazały, że również najmłodsi mogą przechodzić chorobę w różnych postaciach, od bezobjawowej po bardzo ciężką. U dzieci zakażenie bywa trudne do wychwycenia, gdyż często objawia się nietypowymi oznakami, które łatwo pomylić z sezonowymi infekcjami wirusowymi. Najczęstsze objawy u dzieci obejmują gorączkę, kaszel, ból gardła, katar, osłabienie, bóle mięśni i głowy, a także biegunkę lub wymioty. Nietypowo może wystąpić utrata smaku i węchu, wysypki skórne, bóle brzucha i objawy neurologiczne, w tym drgawki, a także groźny wieloukładowy zespół zapalny MIS-C przypominający chorobę Kawasakiego. Czynniki ryzyka cięższego przebiegu obejmują wcześniactwo, choroby przewlekłe jak astma, otyłość, cukrzyca czy immunosupresja. Przebieg choroby u dzieci jest zazwyczaj łagodny, ale w niektórych przypadkach wymaga hospitalizacji, tlenoterapii a nawet intensywnej terapii. Powikłania obejmują zapalenie płuc, zaburzenia krzepnięcia, zapalenie mięśnia sercowego, uszkodzenia neurologiczne i wtórne zakażenia bakteryjne. Diagnostyka opiera się na testach PCR, antygenowych lub serologicznych, a także badaniach obrazowych klatki piersiowej i analizie stanu klinicznego. Rozpoznanie różnicowe obejmuje inne infekcje wirusowe u dzieci, grypę, RSV, adenowirusy oraz bakteryjne zapalenia gardła czy płuc. Leczenie farmakologiczne zależy od stanu pacjenta. U większości dzieci stosuje się leki przeciwgorączkowe, nawilżanie śluzówek, odpowiednie nawodnienie i odpoczynek, a w cięższych przypadkach konieczne bywa podawanie sterydów, leków immunomodulujących czy leków przeciwwirusowych. Leczenie niefarmakologiczne to izolacja, higiena, dieta lekkostrawna i regularny odpoczynek. Rehabilitacja obejmuje kontrolę kardiologiczną i pulmonologiczną, dbanie o aktywność fizyczną dostosowaną do możliwości dziecka oraz wsparcie psychologiczne po cięższym przebiegu choroby. Profilaktyka wtórna zakłada szczepienia przeciw COVID-19 zatwierdzone dla dzieci, a także ścisłe przestrzeganie zasad higieny domowej. Rokowanie jest w większości przypadków pomyślne, a dzieci wracają do pełnej sprawności, choć po MIS-C potrzebna jest długofalowa obserwacja. Profilaktyka pierwotna obejmuje unikanie kontaktu z osobami zakażonymi, stosowanie maseczek w miejscach publicznych, wietrzenie pomieszczeń i dbałość o odporność poprzez aktywność fizyczną, sen i zdrową dietę. Rodzice powinni wiedzieć, że nawet łagodny przebieg choroby wymaga odpowiedzialnej obserwacji i konsultacji lekarskiej, a dzieci z grup ryzyka powinny być szczególnie chronione. Obecnie prowadzone badania kliniczne obejmują nowe szczepionki pediatryczne i terapie biologiczne, które w przyszłości mogą jeszcze skuteczniej chronić najmłodszych przed powikłaniami koronawirusa.
