Agape to pojęcie wywodzące się ze starożytnej greki, oznaczające bezinteresowną, ofiarną i altruistyczną miłość, która w psychologii i filozofii postrzegana jest jako najwyższa forma więzi międzyludzkiej, różniąca się od miłości romantycznej czy przyjacielskiej. W tradycji filozoficznej agape pojawiało się u Platona i Arystotelesa jako idea wyższej więzi duchowej, a w teologii chrześcijańskiej stało się określeniem miłości Boga do człowieka i odwrotnie, co przeniknęło również do współczesnych badań nad psychologią miłości i altruizmem. Psychologia humanistyczna, zwłaszcza w ujęciu Abrahama Maslowa i Carla Rogersa, wskazuje na agape jako formę miłości, która nie oczekuje wzajemności i wyraża troskę o drugiego człowieka z intencją jego dobra i rozwoju. Z psychologicznego punktu widzenia agape jest powiązana z empatią, akceptacją bezwarunkową i altruistycznym działaniem, dlatego jest ważnym elementem terapii i relacji opierających się na wzajemnym zaufaniu. Przyczyny kształtowania zdolności do miłości agape tkwią w procesach wychowania, wczesnodziecięcych więziach, modelach rodzinnych oraz we właściwościach osobowości, takich jak otwartość, dojrzałość emocjonalna i zdolność do poświęcenia. W praktyce agape przejawia się w relacjach rodziców i dzieci, opiece nad osobami chorymi, wolontariacie, działaniach na rzecz społeczeństwa czy bezinteresownej pomocy drugiemu człowiekowi. Psychologowie wskazują, że zdolność do przeżywania agape wiąże się z lepszym zdrowiem psychicznym, większą odpornością na stres oraz wyższą jakością życia. Badania neuronaukowe potwierdzają, że altruistyczne zachowania aktywizują w mózgu obszary związane z nagrodą, co dowodzi, że czynienie dobra działa pozytywnie również na osobę, która je przejawia. W psychoterapii agape rozumiane jako akceptacja i bezwarunkowa obecność terapeuty stanowi kluczowy czynnik leczący. Profilaktyka rozwoju tej postawy obejmuje kształtowanie empatii i umiejętności prospołecznych już od najmłodszych lat. Pacjenci oraz osoby zainteresowane psychologią często pytają, jak rozwijać agape w codziennym życiu – pomocne są praktyki uważności, wolontariat, praca nad własnymi uprzedzeniami, a także rozwój samoświadomości emocjonalnej. Dla wielu psychologów agape jest fundamentem zdrowych relacji społecznych i jednym z filarów rozwoju osobistego.
