Angioplastyka balonowa wieńcowa – jak przebiega i kiedy się ją wykonuje

Angioplastyka balonowa wieńcowa to jedna z najczęściej stosowanych i najskuteczniejszych metod leczenia choroby wieńcowej polegająca na mechanicznym poszerzeniu zwężonej lub zablokowanej tętnicy wieńcowej za pomocą cewnika zakończonego specjalnym balonem. Zabieg ten po raz pierwszy wykonano w latach 70. XX wieku i od tamtej pory stał się podstawowym narzędziem walki z chorobą niedokrwienną serca, a jego rozwój przyczynił się do istotnego zmniejszenia śmiertelności oraz poprawy jakości życia pacjentów. Choroba wieńcowa spowodowana jest odkładaniem się blaszek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych, a do czynników ryzyka zalicza się palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, otyłość, brak ruchu, stres oraz predyspozycje rodzinne. Typowe objawy, które mogą sugerować konieczność wykonania angioplastyki, to ból za mostkiem promieniujący do barku, żuchwy lub ręki, duszności, zmniejszona tolerancja wysiłku, zawroty głowy i osłabienie, a w ostrym zawale mięśnia sercowego objawy te mają nagłe i bardzo nasilone nasilenie. Powikłania nieleczonego zwężenia naczyń to zawał serca, niewydolność serca, arytmie i nagły zgon sercowy. W diagnostyce choroby wieńcowej kluczową rolę odgrywa EKG spoczynkowe i wysiłkowe, koronarografia, echo serca, a także badania laboratoryjne wykrywające czynniki ryzyka jak cholesterol czy lipidogram. Angioplastyka przebiega poprzez nakłucie tętnicy udowej lub promieniowej, wprowadzenie cewnika i umieszczenie balonu w miejscu zwężenia, a następnie jego rozprężenie i często implantację stentu, który zapobiega ponownemu zwężeniu światła naczynia. Różnicować ją należy z innymi metodami leczenia kardiologicznego jak pomostowanie aortalno-wieńcowe (by-pass) czy leczenie zachowawcze farmakologiczne. Leczenie farmakologiczne po zabiegu obejmuje stosowanie leków przeciwpłytkowych, statyn, beta-blokerów i inhibitorów ACE. Niefarmakologiczne sposoby wspomagania to zmiana stylu życia, redukcja masy ciała, dieta śródziemnomorska bogata w warzywa i ryby, aktywność fizyczna oraz unikanie stresu. Rehabilitacja kardiologiczna opiera się na stopniowym zwiększaniu aktywności pod kontrolą specjalistów i monitorowaniu czynników ryzyka. Rokowanie pacjentów po angioplastyce jest zazwyczaj dobre, a jakość życia znacząco się poprawia, jednak konieczne jest regularne przestrzeganie zaleceń lekarskich i kontrola kardiologiczna. W ramach profilaktyki pierwotnej należy dbać o zdrową dietę, aktywność ruchową, unikanie używek oraz kontrolę ciśnienia tętniczego i lipidów. Nowe metody terapii obejmują stenty powlekane lekami, stenty bioresorbowalne oraz rozwój technik obrazowania wewnątrznaczyniowego, które pozwalają jeszcze dokładniej i bezpieczniej wykonywać zabiegi.