Badanie PET, czyli pozytonowa tomografia emisyjna, jest nowoczesną metodą diagnostyczną wykorzystywaną w medycynie nuklearnej do oceny metabolicznej i funkcjonalnej narządów oraz tkanek w ciele człowieka. Technika ta polega na podaniu pacjentowi radioaktywnego znacznika, najczęściej fluorku-18 znakowanego glukozy (FDG), który kumuluje się w miejscach o zwiększonym metabolizmie energetycznym, np. w komórkach nowotworowych, zapalnych czy w tkankach aktywnych metabolicznie. Pozytony emitowane przez radioizotop wnikają do ciała i podczas anihilacji z elektronami wywołują emisję promieniowania gamma, które jest rejestrowane przez detektory aparatu PET. Na podstawie uzyskanych sygnałów tworzone są trójwymiarowe obrazy, które pozwalają na precyzyjną lokalizację i ocenę czynnościową badanych struktur. Badanie PET jest szczególnie cenne w diagnostyce onkologicznej, pozwalając na wykrywanie nowotworów, ocenę ich rozsiewu, monitorowanie odpowiedzi na leczenie oraz wykrywanie wznowy choroby. Ponadto wykorzystuje się je w neurologii do oceny chorób neurodegeneracyjnych, takich jak Alzheimer, oraz w kardiologii do oceny żywotności mięśnia sercowego. Przygotowanie do badania obejmuje ograniczenie spożycia węglowodanów i cukrów na kilka godzin przed zabiegiem oraz unikanie intensywnego wysiłku fizycznego, co poprawia jakość obrazu. Badanie jest nieinwazyjne, trwa zazwyczaj około 20-40 minut, a dawka promieniowania jest kontrolowana i bezpieczna dla pacjenta. Interpretacja wyników wymaga współpracy lekarza nuklearmedycyny ze specjalistami innych dziedzin w celu kompleksowej oceny stanu zdrowia. Badanie PET znajduje się wśród kluczowych narzędzi diagnostycznych pomagających w podejmowaniu decyzji terapeutycznych oraz ocenie rokowania, a rozwój technologii i nowych radioizotopów stale poszerza jego zastosowania kliniczne. Wartość badania PET polega na połączeniu informacji anatomicznych z funkcjonalnymi, co zwiększa dokładność diagnostyczną i przyczynia się do lepszego dostosowania leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta.
