Bakterie chorobotwórcze to mikroorganizmy zdolne do wywoływania chorób u człowieka poprzez różne mechanizmy patogenności obejmujące wnikanie do organizmu, namnażanie się, produkcję toksyn i niszczenie naturalnych barier ochronnych. Historia badań nad bakteriami sięga XIX wieku, kiedy Robert Koch i Louis Pasteur udowodnili ich związek z powstawaniem chorób zakaźnych, a odkrycie antybiotyków w XX wieku zrewolucjonizowało medycynę. Mimo to do dziś infekcje bakteryjne są jedną z głównych przyczyn zachorowalności i śmiertelności na świecie. Przyczyną chorób bakteryjnych jest obecność drobnoustrojów w układzie oddechowym, pokarmowym, moczowym czy skórze, co prowadzi do rozwoju schorzeń takich jak angina paciorkowcowa, gruźlica, salmonelloza, dur brzuszny, zapalenie płuc, a także choroby przenoszone drogą płciową np. rzeżączka czy kiła. Czynniki ryzyka to obniżona odporność, przewlekłe choroby, niewłaściwe warunki higieniczne i kontakt z chorymi. Objawy infekcji bakteryjnych zależą od patogenu, ale mogą obejmować gorączkę, bóle mięśni, kaszel, biegunkę, wymioty, bóle brzucha, zmiany skórne czy ropnie. Nieleczone infekcje mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym sepsy, niewydolności wielonarządowej czy przewlekłych stanów zapalnych. Diagnostyka bakterii chorobotwórczych opiera się na badaniach mikrobiologicznych takich jak posiewy, barwienia mikroskopowe, testy antybiogramowe czy techniki molekularne PCR. Leczenie zależy od rodzaju bakterii i obejmuje stosowanie antybiotyków, jednak narastająca antybiotykooporność jest dużym wyzwaniem. Nowe metody obejmują fagoterapię oraz wykorzystanie terapii probiotycznych wspomagających organizm. Ważnym elementem terapii jest także leczenie objawowe oraz wspomaganie chorego odpowiednią dietą i nawodnieniem. Rokowanie zależy od rodzaju infekcji i szybkości rozpoczęcia leczenia, ale w większości przypadków, przy stosowaniu odpowiednich antybiotyków, jest bardzo dobre. Profilaktyka pierwotna obejmuje szczepienia ochronne przeciw bakteriom takim jak pneumokoki czy meningokoki, przestrzeganie zasad higieny i unikanie kontaktu z chorymi. Profilaktyka wtórna to zapobieganie nawrotom infekcji poprzez wzmacnianie odporności i przestrzeganie zaleceń lekarza. Dla pacjentów istotne jest zrozumienie objawów zakażenia, szybkie zgłaszanie się do lekarza i unikanie samoleczenia. Świadomość działania bakterii chorobotwórczych i ich wpływu na zdrowie publiczne pozostaje niezwykle ważna w erze antybiotykooporności i globalnych zagrożeń epidemiologicznych.
