Chirurgia naczyniowa to dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem chorób naczyń krwionośnych, takich jak miażdżyca, tętniaki, zwężenia tętnic, żylaki, zakrzepica żył głębokich oraz owrzodzenia żylne. Narządy układu naczyniowego mają kluczowe znaczenie dla prawidłowej perfuzji tkanek i zachowania zdrowia całego organizmu. Historia chirurgii naczyniowej sięga XIX wieku, ale szybki rozwój nastąpił w XX wieku wraz z rozwojem technik mikrochirurgicznych i endowaskularnych. Do najczęstszych zagrożeń związanych z chorobami naczyń należą udary mózgu, zawały serca, niedokrwienie kończyn prowadzące do ich amputacji, a także powikłania zakrzepowo-zatorowe. Diagnostyka chorób naczyniowych wykorzystuje badania obrazowe takie jak USG Doppler, angiografia, tomografia czy rezonans magnetyczny. Leczenie chirurgiczne obejmuje tradycyjne operacje rewaskularyzacji, takie jak pomostowanie naczyń (bypass), endarterektomię, resekcję tętniaków oraz metody małoinwazyjne – angioplastykę balonową i implantację stentów. W chirurgii żylaków stosuje się laseroterapię, skleroterapię czy miniflebektomię. Rehabilitacja pacjentów po zabiegach chirurgicznych to kluczowy element poprawiający wyniki leczenia – obejmuje fizjoterapię, terapię uciskową i edukację. Profilaktyka chorób naczyniowych bazuje na kontroli czynników ryzyka takich jak nadciśnienie, cukrzyca, palenie i otyłość. Pacjenci pytają często o ryzyko powikłań po operacjach – jak w każdej chirurgii istnieje ryzyko krwawień, infekcji i zakrzepicy, ale nowoczesne techniki minimalizują te zagrożenia. Rokowanie u chorych poddawanych leczeniu chirurgicznemu naczyń jest dobre, zwłaszcza przy wczesnym wykryciu i kompleksowej terapii. Nowoczesna chirurgia naczyniowa rozwija także metody endowaskularne oraz terapie regeneracyjne poprawiające funkcję naczyń i gojenie ran.
