Chlamydia to choroba zakaźna wywołana przez bakterie z rodzaju Chlamydia trachomatis, która jest jedną z najczęściej przenoszonych drogą płciową infekcji na świecie. Charakteryzuje się często bezobjawowym przebiegiem, co sprzyja nieświadomemu rozprzestrzenianiu się zakażenia, zwłaszcza u młodych, aktywnych seksualnie osób. Objawy, gdy występują, obejmują u kobiet upławy, pieczenie podczas oddawania moczu, bóle w podbrzuszu oraz krwawienia międzymiesiączkowe, natomiast u mężczyzn mogą pojawić się wyciek z cewki moczowej, pieczenie oraz ból jąder. Nieleczona chlamydia może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie narządów miednicy mniejszej, niepłodność, a w ciężkich przypadkach do infekcji układowych. Diagnostyka polega na pobraniu wymazu z miejsc zakażenia i wykonaniu testów molekularnych PCR, które pozwalają na szybkie i dokładne wykrycie bakterii. Leczenie opiera się na zastosowaniu antybiotyków, najczęściej azytromycyny lub doksycykliny, podawanych zgodnie z zaleceniami lekarza w odpowiednich dawkach i czasie. W trakcie terapii ważne jest unikanie kontaktów seksualnych oraz leczenie partnerów, aby zapobiec reinfekcji. Profilaktyka obejmuje stosowanie prezerwatyw, edukację seksualną oraz regularne badania przesiewowe u osób z podwyższonym ryzykiem zakażenia. Choroba wymaga dalszej obserwacji i kontrolnych badań po leczeniu, aby upewnić się o całkowitym wyleczeniu. W badaniach klinicznych poszukuje się nowych metod diagnostycznych oraz terapii, także w celu minimalizacji oporności na antybiotyki. Pacjenci powinni być świadomi możliwości zakażenia oraz konieczności zgłaszania i leczenia infekcji, co jest kluczowe dla zdrowia indywidualnego i publicznego.
