Decyzja władz Gdańska o rezygnacji z finansowania szczepień przeciw HPV w ramach miejskiego programu zdrowotnego wzbudziła wiele dyskusji w środowisku medycznym i społecznym. HPV, czyli wirus brodawczaka ludzkiego, odpowiada za powstawanie wielu chorób nowotworowych, w tym raka szyjki macicy, gardła i odbytu. W wielu krajach szczepienia przeciw HPV są refundowane i obowiązkowe, ponieważ badania naukowe udowodniły ich wysoką skuteczność w zapobieganiu zachorowaniom. Historia programów profilaktycznych w Polsce pokazuje, że część samorządów finansuje te szczepienia dla młodzieży, jednak nie wszędzie przyjęto takie rozwiązania. Władze Gdańska uzasadniają decyzję ograniczeniami budżetowymi oraz koniecznością przeznaczenia środków na inne pilne potrzeby zdrowotne, jak opieka nad seniorami i leczenie chorób przewlekłych. Specjaliści podkreślają, że brak szczepień zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów w przyszłości, a koszty leczenia chorób HPV-zależnych są znacznie wyższe niż koszt szczepień profilaktycznych. Pacjenci i rodziny stoją wobec konieczności samodzielnego finansowania szczepionek, które nie należą do najtańszych, co może ograniczać dostępność szczególnie dla mniej zamożnych mieszkańców. Objawy zakażenia HPV mogą być długo bezobjawowe, a choroba ujawniać się dopiero w postaci zmian nowotworowych. Diagnostyka opiera się na badaniach cytologicznych, kolposkopii i testach molekularnych. Leczenie zaawansowanych przypadków obejmuje chirurgię, radioterapię i chemioterapię. Rokowanie zależy od stadium choroby w chwili wykrycia. Decyzja władz Gdańska może przełożyć się na wzrost zachorowań w dłuższej perspektywie, a specjaliści apelują o zmianę priorytetów i zwracają uwagę na potrzebę prowadzenia działań edukacyjnych zwiększających świadomość społeczną w zakresie znaczenia szczepień przeciw HPV. Sprawa ta jest przykładem trudnych decyzji zdrowotnych na poziomie samorządowym, gdzie konieczność podziału budżetu zderza się z długofalową profilaktyką.
