Hormony podawane przez skórę to coraz popularniejsza metoda terapii, zwłaszcza w kontekście hormonalnej terapii zastępczej w okresie menopauzy, leczenia schorzeń endokrynologicznych czy terapii testosteronem u mężczyzn. Ta metoda polega na stosowaniu plastrów, żeli lub kremów zawierających hormony, które przenikają przez skórę do krwiobiegu i wywołują pożądane efekty ogólnoustrojowe. Mechanizm działania opiera się na zdolności skóry do wchłaniania substancji lipofilnych i transportu ich do naczyń krwionośnych. Historia terapii transdermalnych sięga lat 80. XX wieku, gdy wprowadzono pierwsze plastry estrogenowe, które miały zastąpić tabletki doustne obciążające wątrobę. Przyczyny coraz większej popularności tej metody to wygoda, stabilniejsze stężenie hormonów we krwi, mniejsze ryzyko powikłań zakrzepowych i brak efektu pierwszego przejścia przez wątrobę. Objawy poprawy przy stosowaniu transdermalnych hormonów obejmują redukcję uderzeń gorąca, poprawę jakości snu, zwiększenie libido i stabilizację nastroju. Jednak nie każdy pacjent może stosować tę formę terapii – przeciwwskazania obejmują choroby skóry, alergie na składniki plastrów czy aktywne choroby nowotworowe hormonozależne. Diagnostyka przed wdrożeniem terapii obejmuje badania hormonalne, ocenę czynników ryzyka sercowo-naczyniowego i historię chorób nowotworowych. Rozpoznanie różnicowe istotne jest także w kontekście innych przyczyn objawów menopauzy lub zaburzeń endokrynnych. Leczenie transdermalne może być stosowane samodzielnie lub łączone z innymi terapiami, a dawkowanie dobiera się indywidualnie. Najczęściej zadawane pytania pacjentów dotyczą tego, czy hormony przez skórę są tak samo skuteczne jak tabletki, jakie są skutki uboczne i jak długo można je stosować. Odpowiedzi wskazują, że skuteczność jest porównywalna, a działania uboczne najczęściej ograniczają się do podrażnień skóry w miejscu aplikacji. Profilaktyka powikłań polega na regularnych kontrolach lekarskich i badaniach profilaktycznych. Rokowanie dla pacjentów stosujących hormony przez skórę jest zazwyczaj korzystne, zwłaszcza przy właściwym monitoringu i przestrzeganiu zaleceń. Nowoczesne badania analizują także możliwość podawania innych leków w tej formie, co wskazuje na szerokie perspektywy rozwoju terapii transdermalnych jako przyszłości medycyny spersonalizowanej.
