Infanrix Hexa – charakterystyka, dawkowanie, przeciwwskazania i działania niepożądane

Infanrix Hexa to szczepionka skojarzona stosowana w profilaktyce wielu chorób zakaźnych u niemowląt i małych dzieci, obejmująca ochronę przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B oraz zakażeniom wywoływanym przez wirusa polio i bakterie Haemophilus influenzae typu b. Jest to preparat rekombinowany, stosowany w ramach programów szczepień obowiązkowych i zalecanych, który pozwala zmniejszyć liczbę wkłuć, dzięki czemu poprawia komfort i bezpieczeństwo szczepień dzieci. Historia wprowadzenia szczepionek skojarzonych sięga końca XX wieku, a Infanrix Hexa został dopuszczony do obrotu w wielu krajach europejskich jako skuteczny element profilaktyki chorób zakaźnych o wysokiej śmiertelności i powikłaniach. Dawkowanie jest precyzyjnie opisane w kalendarzu szczepień – szczepionka podawana jest domięśniowo w dawkach podstawowych w pierwszych miesiącach życia oraz dawkach przypominających zgodnie z wytycznymi krajowymi. Przeciwwskazania do stosowania obejmują ostre infekcje z gorączką, reakcje anafilaktyczne na wcześniejsze podanie podobnych preparatów, ciężkie zaburzenia neurologiczne po pierwszej dawce oraz nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki. Działania niepożądane obserwowane u dzieci po podaniu Infanrix Hexa są zazwyczaj łagodne i obejmują ból, zaczerwienienie i obrzęk w miejscu wkłucia, gorączkę, rozdrażnienie, zmęczenie czy brak apetytu. Rzadziej występują reakcje alergiczne, drgawki gorączkowe czy długotrwały płacz. Diagnostyka w razie niepokojących objawów polega na konsultacji lekarskiej, a rozpoznanie różnicowe musi uwzględniać reakcje poszczepienne i ewentualne początkowe objawy innych infekcji. Leczenie objawowe obejmuje podanie leków przeciwgorączkowych, stosowanie zimnych okładów oraz obserwację. Rehabilitacja i opieka polegają na kontroli stanu dziecka i planowym kontynuowaniu szczepień, jeśli nie ma przeciwwskazań. Rokowanie po szczepieniu jest znakomite, a korzyści z immunizacji wielokrotnie przewyższają ryzyko działań niepożądanych. Profilaktyka pierwotna to właśnie stosowanie szczepień chroniących dzieci przed ciężkimi chorobami, które kiedyś powodowały masowe zachorowania i zgony. Pacjenci i rodzice najczęściej pytają, czy należy obawiać się takiej liczby antygenów w jednej dawce – odpowiedź brzmi, że organizm dziecka radzi sobie z nimi bez trudu, a badania kliniczne potwierdzają bezpieczeństwo i skuteczność tej metody. Nowe badania nad szczepionkami skojarzonymi obejmują dalszą redukcję liczby potrzebnych dawek oraz jeszcze lepszą immunogenność z mniejszą liczbą reakcji ubocznych.