Interakcje leków z cytrusami to zagadnienie często niedoceniane przez pacjentów, a posiadające bardzo istotne znaczenie kliniczne. Historia badań nad tym zjawiskiem rozpoczęła się w latach 80. XX wieku, kiedy zauważono, że spożycie soku grejpfrutowego wpływa na wchłanianie i metabolizm niektórych leków. Najbardziej znanym przykładem są interakcje z sokiem grejpfrutowym, który zawiera furanokumaryny hamujące działanie enzymu cytochromu P450 (głównie CYP3A4) w jelitach. Skutkuje to zwiększonym stężeniem leków we krwi, co może prowadzić do działań niepożądanych. Dotyczy to między innymi leków obniżających ciśnienie tętnicze, statyn stosowanych w leczeniu hipercholesterolemii, leków przeciwarytmicznych, immunosupresyjnych czy niektórych leków psychotropowych. Objawy związane z interakcjami to bóle mięśni, zawroty głowy, obniżone ciśnienie, zaburzenia rytmu serca, uszkodzenia wątroby czy nerek. Oprócz grejpfrutów, podobne działanie mogą wywoływać pomelo, gorzkie pomarańcze i limonki, choć w mniejszym stopniu. Diagnostyka problemów wynikających z interakcji jest trudna, ponieważ pacjenci często nie wiążą spożycia owoców czy soków z występującymi efektami ubocznymi leków. Leczenie polega na eliminacji produktów cytrusowych z diety w trakcie przyjmowania określonych leków i edukacji pacjentów. Pacjenci pytają często czy wystarczy odstęp czasowy – niestety nie, bo interakcje mogą utrzymywać się do 24 godzin po spożyciu soku grejpfrutowego. Profilaktyka polega na czytaniu ulotek leków, konsultacjach z lekarzem lub farmaceutą i świadomym unikaniu cytrusów w trakcie terapii. Rokowanie jest dobre, jeśli pacjenci mają świadomość problemu i stosują się do zaleceń. Badania kliniczne wciąż poszerzają wiedzę na temat mechanizmów interakcji oraz różnic w ich nasileniu w zależności od odmiany owocu, co pozwala lepiej dopasować zalecenia dietetyczne do terapii farmakologicznej.
