Pandemia koronawirusa zmieniła sposób życia całych społeczeństw, wymuszając izolację społeczną, ograniczenie kontaktów i przeniesienie wielu aktywności do przestrzeni online. Podczas gdy dla osób o usposobieniu ekstrawertycznym była to jedna z największych trudności związanych z zamknięciem w domach, introwertycy często radzili sobie lepiej, ponieważ ich osobowość i styl funkcjonowania sprzyjały adaptacji do takich warunków. Introwertyzm wiąże się z preferencją samotności, introspekcji i spokojnych aktywności, które nie wymagają intensywnego kontaktu z innymi. Historycznie i psychologicznie introwertycy byli wielokrotnie charakteryzowani jako osoby energię czerpiące z wewnętrznego świata myśli, a nie z kontaktów towarzyskich, dlatego brak spotkań społecznych rzadziej wywoływał u nich poczucie braku czy pustki. Czynniki ryzyka związane z izolacją takie jak samotność, depresja czy lęk były mniej nasilone u tej grupy, choć nie oznacza to, że całkowicie ich unikała. Typowe objawy trudności pandemicznych, jak stany lękowe czy poczucie izolacji, u introwertyków przybierały łagodniejszą postać i częściej dotyczyły stresu związanego z niepewnością ekonomiczną czy zdrowotną niż samego braku kontaktów. Z kolei ekstrawertycy mogli doświadczać poważniejszych kryzysów emocjonalnych ze względu na ograniczone możliwości spotkań. Badania prowadzone w czasie pandemii wykazały, że osoby introwertyczne adaptowały się szybciej do pracy zdalnej, nauki online czy ograniczeń, częściej też odnajdywały w izolacji przestrzeń do rozwijania pasji i uczenia się nowych umiejętności. Oznacza to, że ich rokowania w kontekście zdrowia psychicznego w czasie pandemii były korzystniejsze. Różnicowanie takich reakcji z innymi zaburzeniami, jak depresja kliniczna, jest ważne, aby odróżnić naturalne preferencje od chorobowych zmian nastroju. Leczenie kryzysów psychicznych w tym okresie obejmowało psychoterapię online, farmakoterapię w przypadku głębszych problemów depresyjnych oraz niefarmakologiczne metody wsparcia, takie jak aktywność fizyczna, rozwój zainteresowań czy medytacja. Rehabilitacja psychiczna po pandemii polega na stopniowym powrocie do społeczeństwa, a w przypadku introwertyków często wymagała większej elastyczności w budowaniu relacji społecznych po długim okresie dystansu. Profilaktyka pierwotna obejmuje edukację o zdrowiu psychicznym i naukę zachowań adaptacyjnych, a wtórna – wczesne rozpoznawanie sygnałów kryzysu psychologicznego. Najczęstsze pytania pacjentów i ich bliskich dotyczą tego, dlaczego jedni ludzie radzą sobie z izolacją lepiej niż inni i czy introwertyzm chroni przed problemami psychicznymi. Odpowiedź jest taka, że choć pomaga w adaptacji, nie gwarantuje braku trudności. Praktyczne wskazówki dla introwertyków i ich rodzin obejmują pielęgnowanie więzi w małym gronie, dbałość o aktywność fizyczną, planowanie dnia w sposób uporządkowany i szukanie wsparcia w razie pojawienia się objawów kryzysowych. Nowoczesne badania wskazują, że pandemia stała się okazją do szerszego zrozumienia różnic indywidualnych w zakresie odporności psychicznej, a introwertycy dostarczyli interesującego przykładu, jak osobowość wpływa na radzenie sobie z nadzwyczajnymi sytuacjami.
