Leczenie boreliozy jest procesem wymagającym szybkiego i prawidłowego rozpoznania choroby, ponieważ im wcześniej zostanie wdrożone, tym większa jest szansa na pełne wyleczenie i uniknięcie powikłań. Borelioza, znana również jako choroba z Lyme, jest zakażeniem bakteryjnym przenoszonym przez kleszcze, wywoływanym przez krętki Borrelia burgdorferi. Pierwsze opisy choroby pojawiły się w XIX wieku, a jej znaczenie epidemiologiczne rozpoznano w latach 70. XX wieku, gdy zidentyfikowano masowe zachorowania w Lyme w Stanach Zjednoczonych. Początkowe objawy boreliozy obejmują charakterystyczny rumień wędrujący wokół miejsca ugryzienia, objawy grypopodobne, bóle mięśni i stawów, zmęczenie i gorączkę. W dalszym przebiegu choroby mogą pojawić się zapalenia stawów, objawy neurologiczne jak zapalenie opon mózgowych, porażenia nerwów, problemy z pamięcią i koncentracją. Diagnostyka boreliozy opiera się na wywiadzie lekarskim, obserwacji klinicznej objawów oraz testach serologicznych ELISA i Western blot. Leczenie boreliozy polega przede wszystkim na stosowaniu antybiotyków – doksycykliny, amoksycyliny lub cefuroksymu w początkowych stadiach, a w postaciach zaawansowanych – ceftriaksonu czy penicyliny podawanych dożylnie. Długość terapii zależy od stadium choroby i nasilenia objawów, z reguły trwa od 2 do 6 tygodni. W leczeniu wspomagającym wykorzystuje się leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, rehabilitację ruchową przy zajęciu stawów oraz wsparcie psychologiczne. Pacjenci często zadają pytanie, czy borelioza może przejść w stan przewlekły – odpowiedź jest złożona, ponieważ część objawów może utrzymywać się pomimo prawidłowego leczenia, co określa się jako zespół poboreliozowy. W takich przypadkach stosuje się leczenie objawowe, rehabilitację i terapię wspierającą. Profilaktyka boreliozy obejmuje unikanie ukąszeń kleszczy poprzez odpowiedni ubiór, stosowanie repelentów i dokładne oglądanie skóry po spacerach w lesie czy na łące. Rokowanie przy wczesnym leczeniu jest bardzo dobre, a pacjenci mogą powrócić do pełnej aktywności życiowej. Jakość życia poprawia się dzięki systematycznej rehabilitacji i ścisłemu przestrzeganiu zaleceń lekarskich.
