Choroby stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ) obejmują zaburzenia i dolegliwości związane z funkcją stawu łączącego żuchwę z czaszką, które mogą powodować ból, ograniczenie ruchomości, trzaski oraz uczucie przeskakiwania podczas żucia. Przyczyny mogą być mechaniczne – związane z nieprawidłowym zgryzem, przeciążeniem mięśni żucia, urazami, a także zapalne (np. zapalenie stawu), degeneracyjne (choroba zwyrodnieniowa) lub psychogenne. Objawy często obejmują ból okolicy skroniowej i szczęki, sztywność, trudności z otwieraniem ust, a czasem bóle głowy. Diagnostyka zaczyna się od dokładnego wywiadu i badania klinicznego, a w niektórych przypadkach wykonuje się zdjęcia pantomograficzne, rezonans magnetyczny czy tomografię komputerową, które umożliwiają ocenę struktur stawowych. Rozpoznanie różnicowe obejmuje bóle zębów, neuralgie i zapalenia ucha. Leczenie jest złożone i zależy od przyczyn – obejmuje fizjoterapię, stosowanie szyn relaksacyjnych, leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, ćwiczenia rozluźniające oraz w rzadkich przypadkach zabiegi chirurgiczne. Pacjenci często pytają, czy stres wpływa na TMJ – tak, napięcie emocjonalne i zgrzytanie zębami pogarszają objawy. Profilaktyka obejmuje unikanie przeciążeń, redukcję stresu, dbanie o prawidłowe ustawienie zgryzu oraz regularne ćwiczenia. Nowoczesne techniki fizjoterapeutyczne, takie jak terapia manualna i ultradźwięki, pokazują wysoką skuteczność w łagodzeniu objawów. Rokowanie zależy od szybkości rozpoznania i wdrożenia leczenia – wczesne interwencje pozwalają uniknąć przewlekłych zmian i poprawić komfort życia pacjentów.
