Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry o podłożu autoimmunologicznym, która charakteryzuje się przyspieszonym cyklem odnowy naskórka i prowadzi do powstawania charakterystycznych zmian w postaci czerwonych, łuszczących się ognisk. Jest to choroba niezakaźna, ale mająca ogromny wpływ na jakość życia pacjentów ze względu na objawy fizyczne i psychiczne. Historia łuszczycy sięga starożytności, kiedy to schorzenie często mylono z trądem, co prowadziło do stygmatyzacji chorych. Współcześnie wiadomo, że choroba dotyczy 2–3 procent populacji, a czynniki ryzyka obejmują predyspozycje genetyczne, infekcje, stres, palenie tytoniu, otyłość i nadużywanie alkoholu. Objawy to nie tylko zmiany skórne, ale także świąd, pieczenie, ból oraz zmiany paznokciowe i stawowe w przypadku łuszczycy stawowej. Powikłania choroby obejmują rozwój łuszczycowego zapalenia stawów, choroby sercowo-naczyniowe, depresję i obniżenie jakości życia. Diagnostyka łuszczycy opiera się na badaniu dermatologicznym, wywiadzie medycznym i niekiedy badaniu histopatologicznym skóry. Rozpoznanie różnicowe obejmuje odróżnienie jej od grzybicy, egzemy czy liszaja płaskiego. Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu maści kortykosteroidowych, pochodnych witaminy D3, cyklosporyny, metotreksatu czy leków biologicznych, które w ostatnich latach zrewolucjonizowały terapię ciężkich postaci łuszczycy. Niefarmakologiczne podejście obejmuje fototerapię, balneoterapię, dietę przeciwzapalną oraz metody redukcji stresu. Rehabilitacja pacjentów wiąże się z nauką codziennej pielęgnacji skóry, utrzymaniem prawidłowej masy ciała i wspieraniem zdrowia psychicznego. Profilaktyka pierwotna obejmuje zdrowy tryb życia, unikanie alkoholu i tytoniu oraz minimalizowanie stresu, natomiast profilaktyka wtórna to szybka reakcja na zaostrzenia choroby i systematyczne kontrole dermatologiczne. Rokowanie jest zróżnicowane – choroba ma charakter przewlekły i nawrotowy, jednak nowoczesne terapie biologiczne pozwalają wielu pacjentom uzyskać długotrwałą remisję. Doświadczenia pacjentów pokazują, że najważniejsze jest indywidualne dopasowanie terapii i wsparcie otoczenia. Wiele osób podkreśla korzystny wpływ zmiany stylu życia, stosowania diety ubogiej w przetworzoną żywność, nawilżania skóry i unikania stresu. Pacjenci często pytają, czy łuszczyca jest wyleczalna – obecnie mówi się o kontroli i remisji, a nie o całkowitym wyleczeniu. Badania kliniczne koncentrują się na innowacyjnych lekach biologicznych i terapii genowej, które mogą zmienić przyszłość leczenia tej choroby. Praktyczne wskazówki obejmują codzienną pielęgnację skóry, stosowanie preparatów natłuszczających, regularne wizyty u dermatologa i dbanie o równowagę psychofizyczną, ponieważ stres jest jednym z głównych czynników wywołujących nawroty.
