MCHC – średnie stężenie hemoglobiny w krwince czerwonej – normy i znaczenie

MCHC to skrót od Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration, czyli średniego stężenia hemoglobiny w pojedynczej krwince czerwonej. Parametr ten jest jednym z indeksów czerwonokrwinkowych oznaczanych w morfologii krwi i dostarcza istotnych informacji o jakości erytrocytów i wydolności krwi w zakresie transportu tlenu. Hemoglobina to białko obecne w czerwonych krwinkach, które odpowiada za wiązanie tlenu w płucach i jego dostarczanie do tkanek organizmu. MCHC określa, jak skoncentrowana jest hemoglobina wewnątrz erytrocytu. Normy MCHC u dorosłych wynoszą zwykle od 32 do 36 g/dl, choć wartości referencyjne mogą się nieco różnić w zależności od laboratorium. Zbyt niskie wartości MCHC występują najczęściej w niedokrwistości z niedoboru żelaza, gdzie erytrocyty są hipochromiczne, czyli mają mniejszą zawartość barwnika. Z kolei wysokie MCHC występuje rzadziej i może występować w sferocytozie wrodzonej czy przy znacznym odwodnieniu. Przyczyny obniżenia MCHC obejmują przewlekłe krwawienia, obfite miesiączki, zaburzenia wchłaniania żelaza w jelitach, dietę ubogą w żelazo, a także przewlekłe stany zapalne. Objawy towarzyszące niskim wartościom tego wskaźnika to osłabienie, bladość skóry, zawroty głowy, duszność przy wysiłku czy łamliwość włosów i paznokci. Nietypowe objawy mogą obejmować zaburzenia koncentracji i przewlekłe bóle głowy. Powikłania nieleczonej anemii hipochromicznej to nasilająca się niewydolność narządów, trudności w nauce i pracy, a w skrajnych przypadkach zagrożenie życia. Diagnostyka opiera się na wykonaniu morfologii krwi z oznaczeniem MCV, MCH i MCHC oraz dodatkowych badań jak ferrytyna, żelazo, TIBC czy retikulocyty. Rozpoznanie różnicowe obejmuje inne typy anemii jak megaloblastyczna, syderoblastyczna czy niedokrwistości w chorobach przewlekłych. Leczenie farmakologiczne polega na suplementacji żelaza lub innej substancji zależnie od przyczyny, niefarmakologiczne obejmuje dietę bogatą w żelazo hemowe (mięso czerwone, wątróbka) i niehemowe (zielone warzywa, rośliny strączkowe). Rehabilitacja pacjentów z niedokrwistością polega na regularnych kontrolach, monitorowaniu hemoglobiny i dbaniu o zdrową aktywność fizyczną. Rokowanie zależy od przyczyny – w anemii z niedoboru żelaza jest bardzo dobre po uzupełnieniu zapasów, a w chorobach wrodzonych wymagane jest stałe leczenie. Profilaktyka polega na zdrowej diecie, leczeniu chorób przewlekłych i regularnej diagnostyce. Pacjenci i ich bliscy często pytają, czy wysokie MCHC może świadczyć o poważnej chorobie – warto wiedzieć, że zwykle jest oznaką odwodnienia lub rzadkich chorób krwinek, ale wymaga dalszej diagnostyki.