Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek to poważne zakażenie układu moczowego, które obejmuje miąższ nerek i układ kielichowo-miedniczkowy. Najczęściej wywołane jest przez bakterie Gram-ujemne takie jak Escherichia coli, które przedostają się z dolnych dróg moczowych w przebiegu zakażenia pęcherza. Choroba występuje częściej u kobiet ze względu na krótszą cewkę moczową i bliskość ujścia cewki do okolic odbytu. Objawy ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek obejmują wysoką gorączkę, dreszcze, ból w okolicy lędźwiowej promieniujący do pachwin, nudności, wymioty i ogólne złe samopoczucie. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się leukocytozę, obecność bakterii i leukocytów w moczu, a także niekiedy podwyższone markery stanu zapalnego we krwi. Diagnostyka obejmuje badanie moczu, posiew bakteriologiczny oraz ultrasonografię nerek w celu wykluczenia przeszkód w odpływie moczu, np. kamicy. Nieleczone odmiedniczkowe zapalenie nerek może prowadzić do sepsy, niewydolności nerek czy powstawania ropni. Leczenie polega na zastosowaniu antybiotyków o szerokim spektrum, które są następnie dostosowywane do wyniku posiewu antybiogramu. W większości przypadków konieczna jest hospitalizacja i leczenie dożylne. Dodatkowo stosuje się leki przeciwgorączkowe, przeciwbólowe oraz nawodnienie w celu wspomagania pracy nerek. Rokowanie jest dobre przy szybkim wdrożeniu terapii, ale u osób z chorobami przewlekłymi, cukrzycą czy immunosupresją może być powikłane. Profilaktyka obejmuje właściwą higienę intymną, leczenie nawrotowych zakażeń pęcherza, unikanie odwodnienia oraz kontrolę urologiczną w przypadku chorób predysponujących do zakażeń. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga zawsze szybkiej interwencji, gdyż opóźnienie diagnostyki i leczenia może prowadzić do zagrożenia życia pacjenta.
