Pierwsza pomoc przy omdleniu – jak prawidłowo reagować w nagłych sytuacjach

Omdlenie to nagła, krótkotrwała utrata przytomności spowodowana przejściowym niedokrwieniem mózgu. Chociaż zazwyczaj trwa kilka-kilkanaście sekund i nie jest groźne, to zawsze wymaga właściwej reakcji otoczenia, aby zapewnić bezpieczeństwo poszkodowanemu i wykluczyć poważniejsze przyczyny. Objawy poprzedzające omdlenie to osłabienie, dzwonienie w uszach, ciemnienie przed oczami, zawroty głowy, zimne poty i bladość skóry. Najczęstsze przyczyny to odwodnienie, długie stanie w dusznym pomieszczeniu, stres, ból, wysiłek fizyczny czy nagła zmiana pozycji. Niebezpieczne są omdlenia związane z chorobami serca czy układu nerwowego. Pierwsza pomoc przy omdleniu polega na szybkim ułożeniu poszkodowanego w pozycji leżącej płasko na plecach z nogami uniesionymi powyżej poziomu serca, co ułatwia dopływ krwi do mózgu. Należy zapewnić dopływ świeżego powietrza, rozpiąć ciasne ubrania i obserwować poszkodowanego. Jeśli utrata przytomności trwa dłużej niż minutę, konieczne jest wezwanie pogotowia, sprawdzenie oddechu i w razie potrzeby rozpoczęcie resuscytacji. Po odzyskaniu przytomności poszkodowanego nie należy gwałtownie podnosić do pozycji stojącej – powinien pozostać w spoczynku do czasu poprawy. Diagnostyka w szpitalu obejmuje badanie EKG, morfologię krwi, badania neurologiczne w celu wykluczenia poważnych przyczyn. Rozpoznanie różnicowe obejmuje padaczkę, wstrząs anafilaktyczny, hipoglikemię, zaburzenia rytmu serca. Pacjenci często pytają, czy można zapobiec omdleniom – profilaktyka polega na unikaniu nagłych zmian pozycji, odpowiednim nawodnieniu, regularnym posiłkom i unikaniu dusznych pomieszczeń. Rokowanie jest dobre, większość omdleń ma charakter łagodny, ale powtarzające się epizody wymagają konsultacji lekarskiej. Prawidłowa reakcja świadków jest kluczowa, ponieważ zapobiega urazom i umożliwia szybkie udzielenie pomocy w sytuacjach zagrożenia życia.