Astma jest przewlekłą chorobą zapalną oskrzeli, objawiającą się okresowymi napadami duszności, świstu i kaszlu, które mogą różnić się w zależności od wieku pacjenta, dlatego ważne jest zwrócenie uwagi na pierwsze objawy zarówno u dzieci, jak i dorosłych. U najmłodszych zauważalne symptomy to przede wszystkim nawracający, przewlekły kaszel, często nasilający się w nocy lub po wysiłku fizycznym, świsty słyszalne podczas oddychania, trudności w oddychaniu oraz nawracające infekcje dróg oddechowych. U dzieci mogą pojawić się także objawy zmęczenia, drażliwość i problemy ze snem spowodowane niedotlenieniem. U dorosłych pierwsze oznaki obejmują uczucie duszności, ucisk w klatce piersiowej, kaszel, zwłaszcza w okresach zaostrzeń lub pod wpływem alergenów i czynników drażniących, takich jak dym tytoniowy, kurz czy zimne powietrze. Diagnoza astmy wymaga wykonania badań spirometrycznych oceniających przepływ powietrza przez oskrzela, a także testów alergicznych i prowokacyjnych, które pomagają określić czynniki wywołujące objawy. Różnicowanie jest konieczne względem innych chorób układu oddechowego, dlatego wczesne rozpoznanie jest kluczowe dla wdrożenia skutecznego leczenia. Leczenie obejmuje stosowanie leków przeciwzapalnych, takich jak wziewne glikokortykosteroidy, leków rozszerzających oskrzela oraz edukację pacjenta na temat unikania czynników wyzwalających. Wczesne rozpoznanie i odpowiednia kontrola choroby pozwalają ograniczyć ryzyko powikłań i znacząco poprawić jakość życia chorych. Profilaktyka pierwotna koncentruje się na eliminacji alergenów i czynników drażniących, a także monitorowaniu objawów. Rodzice dzieci z podejrzeniem astmy powinni zwracać szczególną uwagę na powtarzające się objawy ze strony układu oddechowego i nie lekceważyć ich, zgłaszając się do specjalisty. Nowoczesne kierunki badań nad astmą skupiają się na terapii celowanej oraz lepszym dostosowaniu leczenia do indywidualnych potrzeb pacjentów. Praktyczne wskazówki obejmują regularne monitorowanie stanu zdrowia, poprawę organizacji życia codziennego oraz wsparcie w samodzielnym zarządzaniu chorobą.
