Pokrzywka ostra to schorzenie dermatologiczne charakteryzujące się nagłym pojawieniem się swędzących bąbli i obrzęków na skórze, które pojawiają się w wyniku reakcji alergicznej lub niealergicznej. Częstościowo jest to jedna z najczęstszych postaci pokrzywki, mogąca wystąpić w każdym wieku, choć szczególnie dotyczy dzieci i młodych dorosłych. Przyczyny są różnorodne – alergie pokarmowe (mleko, orzechy, ryby), leki (np. penicylina, aspiryna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), użądlenia owadów, infekcje wirusowe i bakteryjne, stres, a także czynniki fizyczne jak zimno czy ciepło. Objawy pojawiają się nagle – intensywny świąd, różowej barwy bąble, które mogą się zlewać i obejmować duże części ciała, obrzęk naczynioruchowy warg, powiek lub języka. Niekiedy towarzyszą objawy ogólnoustrojowe, takie jak gorączka, złe samopoczucie, bóle stawów, a w ciężkich reakcjach także duszność i wstrząs anafilaktyczny. Diagnostyka opiera się na wywiadzie i powiązaniu wystąpienia objawów z potencjalnym czynnikiem. Leczenie pierwszego wyboru to leki przeciwhistaminowe drugiej generacji stosowane doustnie, zmniejszające świąd i obrzęk. W cięższych przypadkach używa się kortykosteroidów doustnych, a w zagrażających życiu reakcjach konieczne jest podanie adrenaliny. Leczenie niefarmakologiczne obejmuje chłodzenie skóry, stosowanie lekkiej odzieży, unikanie czynników wyzwalających i zdrową dietę eliminacyjną przy potwierdzonych alergiach. Rokowanie w pokrzywce ostrej jest dobre – objawy zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni do tygodnia i nie pozostawiają trwałych zmian. Profilaktyka polega na unikaniu kontaktu z alergenami, edukacji pacjentów i posiadaniu leków interwencyjnych przy znanych ciężkich reakcjach alergicznych. Praktyczne wskazówki to prowadzenie dzienniczka objawów, szybkie reagowanie na pojawienie się duszności czy obrzęków oraz kontakt z alergologiem w razie nawracających epizodów. Pokrzywka ostra, choć zwykle przejściowa, może być groźna w sytuacjach powikłanych i wymaga wtedy natychmiastowej opieki medycznej.
