Polonicznik nagi to roślina zielarska znana od wieków w tradycyjnej medycynie naturalnej, szczególnie w Europie i Azji, gdzie stosowano ją jako środek wspierający organizm w stanach zapalnych, przeziębieniach i problemach z przewodem pokarmowym. Zawiera garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne i śluzy roślinne, które odpowiadają za jego działanie przeciwzapalne, powlekające i regenerujące. Tradycyjnie napary z polonicznika nagiego wykorzystywano w leczeniu chorób dróg moczowych, jako środek moczopędny wspierający usuwanie toksyn z organizmu i wspomagający równowagę wodno-elektrolitową. W medycynie ludowej służył też jako napar łagodzący dolegliwości przewodu pokarmowego takie jak biegunki, niestrawność czy nadkwaśność żołądka. Objawy łagodzone przez polonicznik to bóle brzucha, zgaga, trudności trawienne, stany zapalne jamy ustnej i gardła, a także przewlekłe zmęczenie towarzyszące infekcjom górnych dróg oddechowych. Czynniki ryzyka sprzyjające stosowaniu tej rośliny obejmują dietę bogatą w żywność przetworzoną, niedobory witamin, przewlekły stres i obniżoną odporność. Diagnostyka związana z dolegliwościami, w których stosuje się polonicznika, opiera się na badaniach laboratoryjnych, mikrobiologicznych i obrazowych, a ziele to jest elementem terapii wspierającej. Leczenie konwencjonalne infekcji czy problemów układu moczowego wspierano dawniej naparami z polonicznika nagiego, które działały osłaniająco i moczopędnie. Rokowania osób stosujących zioła współcześnie są dobre – regularne używanie roślin o działaniu wspierającym układ odpornościowy i trawienny zmniejsza ryzyko powikłań i wzmacnia organizm. Profilaktyka polega na stosowaniu herbat z polonicznika w okresach osłabienia odporności, dbaniu o zdrową dietę i odpowiednie nawodnienie. Styl życia zgodny z naturą, w tym korzystanie z roślin o tradycyjnych właściwościach, pozwala utrzymać ciało w lepszej kondycji i wspiera profilaktyczne podejście do zdrowia.
