Resekcja wątroby to zabieg chirurgiczny polegający na częściowym usunięciu tkanki wątrobowej, który stosuje się w leczeniu nowotworów pierwotnych i przerzutowych do wątroby, łagodnych zmian guzowatych, urazów lub innych schorzeń, gdy część narządu staje się nieczynna lub stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia pacjenta. Historia resekcji wątroby sięga XIX wieku, a rozwój technik chirurgicznych oraz możliwości kontroli krwawienia i regeneracji wątroby sprawił, że jest to zabieg coraz bezpieczniejszy i bardziej skuteczny. Wątroba to narząd o wyjątkowych zdolnościach regeneracyjnych, co pozwala na usunięcie nawet dużych jej fragmentów i powrót do pełnej funkcji w ciągu kilku miesięcy. Wskazania obejmują raka wątrobowokomórkowego, przerzuty raka jelita grubego, niektóre guzy łagodne jak gruczolak czy naczyniak, a także ciężkie uszkodzenia pourazowe. Czynniki ryzyka obejmują marskość, zakażenia wirusowe wątroby, nadużywanie alkoholu oraz zaburzenia krzepnięcia krwi. Typowe objawy chorób prowadzących do resekcji to ból w prawym podżebrzu, utrata masy ciała, żółtaczka, osłabienie, a czasem brak specyficznych symptomów i przypadkowe wykrycie zmiany w badaniach obrazowych. Diagnostyka przedoperacyjna obejmuje ultrasonografię, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, badania laboratoryjne czynności wątroby oraz ocenę wydolności pozostałego miąższu wątrobowego. W trakcie zabiegu wykonuje się lobektomię, segmentektomię lub inną formę anatomicznej resekcji, często z użyciem technik laparoskopowych lub robotycznych. Leczenie pooperacyjne polega na monitorowaniu parametrów życiowych, przeciwdziałaniu krwawieniom, stosowaniu leków przeciwbólowych i właściwej intensywnej opiece. Powikłania mogą obejmować krwotok, niewydolność wątroby, infekcje, ropnie oraz powstawanie zrostów. Rehabilitacja wymaga kilkutygodniowego odpoczynku, stopniowego zwiększania aktywności fizycznej, stosowania lekkostrawnej diety ograniczającej tłuszcze i alkohol, a także systematycznych badań kontrolnych. Rokowanie po resekcji wątroby zależy od choroby podstawowej i ogólnego stanu pacjenta, jednak w wielu przypadkach zabieg umożliwia całkowite wyleczenie lub znaczne wydłużenie przeżycia. Profilaktyka pierwotna chorób wątroby obejmuje szczepienia przeciw wirusom hepatotropowym, unikanie alkoholu i toksyn, utrzymanie prawidłowej masy ciała, aktywność fizyczną oraz odpowiednią dietę. Pacjenci i ich rodziny powinni być informowani o konieczności regularnych kontroli, obserwacji objawów niewydolności takich jak żółtaczka, obrzęki czy krwawienia oraz znaczeniu przestrzegania zaleceń lekarskich. Nowoczesne badania kliniczne nad regeneracją wątroby, leczeniem celowanym i zastosowaniem transplantologii otwierają nowe perspektywy, które zwiększają bezpieczeństwo i skuteczność leczenia. Jakość życia po resekcji zależy od adaptacji pacjenta, właściwego wsparcia medycznego i psychologicznego oraz przestrzegania zasad zdrowego stylu życia w rekonwalescencji.
