Świerzbnica polna (Knautia arvensis) to roślina zielna z rodziny przewiertniowatych, powszechnie występująca w Europie, znana w tradycyjnej medycynie ludowej jako środek wspierający leczenie chorób skóry i układu oddechowego. Jej kwiaty i liście stosowano w formie naparów, odwarów i okładów. Zawiera flawonoidy, glikozydy, kwasy organiczne, garbniki i substancje śluzowe. W medycynie ludowej uchodziła za roślinę oczyszczającą krew, stosowaną przy trądziku, egzemach, owrzodzeniach i innych zmianach skórnych. Jej napary pity doustnie wspierały leczenie kaszlu, astmy, duszności i kataru, gdyż wykazywała właściwości wykrztuśne i łagodzące stany zapalne błon śluzowych. Stosowano ją też w bólach reumatycznych i jako ogólny środek wzmacniający. Świerzbnica polna jest przykładem rośliny zapomnianej we współczesnym ziołolecznictwie, ale kiedyś szeroko obecnej w apteczkach wiejskich gospodarstw. Jej działanie antyseptyczne i łagodzące sprawiało, że używano jej do przemywania skóry w stanach zapalnych i ropnych. Roślina ta uchodzi za bezpieczną, choć współczesne źródła wskazują, że jej skuteczność nie została w pełni potwierdzona badaniami klinicznymi. Niemniej w tradycyjnej praktyce była ceniona za działanie wspierające odporność i oczyszczające. Rokowania zdrowotne przy umiarkowanym stosowaniu są korzystne, a profilaktyczne użycie rośliny w naparach czy okładach może wspierać organizm w walce z infekcjami. Styl życia oparty na zdrowej diecie, prawidłowej higienie skóry i systematycznej aktywności wzmacnia jej działanie wspierające. Jako element dawnych receptur świerzbnica polna zasługuje na przypomnienie jako roślina o szerokim tradycyjnym zastosowaniu.
Strona główna Zioła Świerzbnica polna – właściwości i tradycyjne zastosowanie w medycynie naturalnej
