Szczeć pospolita, znana jako Dipsacus fullonum, to roślina dwuletnia z rodziny szczeciowatych, wydająca okazałe kwiatostany kolczaste, od dawna ceniona w tradycyjnej medycynie europejskiej. Surowcem zielarskim są korzenie, które zawierają irydoidy, saponiny triterpenowe, kwasy organiczne, inulinę oraz substancje gorzkie. Ze względu na swój skład roślina wykazuje właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i wzmacniające. W tradycyjnej fitoterapii szczecini używano do oczyszczania organizmu, w leczeniu schorzeń stawów, reumatyzmu oraz dolegliwości skórnych. Obecnie dużo uwagi poświęca się jej zastosowaniu we wspieraniu terapii boreliozy, ponieważ związki czynne zawarte w korzeniu stymulują układ odpornościowy i ograniczają stany zapalne. Napary z korzenia szczeci stosowane są także przy chorobach wątroby i nerek, wspierając procesy detoksykacji organizmu. Zewnętrznie wykorzystywano ją jako środek przyspieszający gojenie ran i owrzodzeń, łagodzący stany zapalne skóry i zmniejszający ryzyko infekcji. Diagnostyczne wskazania obejmują bóle stawów, przewlekłe zmęczenie, obniżoną odporność i choroby przewlekłe związane z infekcjami bakteryjnymi. Preparaty dostępne są w formie nalewek, proszków, kapsułek i herbatek. Możliwe działania niepożądane zdarzają się rzadko, obejmują alergie skórne lub dolegliwości żołądkowe przy przedawkowaniu. Styl życia wspierający terapię szczecią obejmuje ruch fizyczny, zbilansowaną dietę bogatą w antyoksydanty i białko oraz dbanie o regenerację organizmu. Rokowania zdrowotne osób stosujących tę roślinę są dobre – poprawa odporności, redukcja stanów zapalnych i wsparcie układów detoksykacyjnych czynią z niej wartościowe narzędzie w naturalnej fitoterapii schorzeń przewlekłych i w profilaktyce zdrowia.
