Tętniak aorty brzusznej to niebezpieczne poszerzenie światła aorty w jej odcinku brzusznym, które powstaje na skutek osłabienia ściany naczynia krwionośnego i grozi rozwarstwieniem lub pęknięciem z bardzo poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Choroba najczęściej dotyczy osób w średnim i starszym wieku, a do czynników ryzyka należą miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, palenie tytoniu, predyspozycje genetyczne oraz przewlekłe stany zapalne naczyń. Początkowo tętniak może nie dawać żadnych objawów, co opóźnia diagnozę i zwiększa ryzyko rozwoju powikłań. Wraz ze wzrostem średnicy tętniaka mogą wystąpić bóle brzucha, pleców, uczucie pulsującego guza oraz objawy ucisku na sąsiednie narządy. Diagnostyka tętniaka aorty brzusznej wymaga badań obrazowych, takich jak USG Doppler, tomografia komputerowa (TK) oraz rezonans magnetyczny (MRI), które pozwalają na precyzyjne określenie rozmiarów i lokalizacji zmiany. Różnicowanie polega na wykluczeniu innych przyczyn bólów brzucha i mas w jamie brzusznej. Leczenie zależy od wielkości tętniaka, szybkości jego wzrostu oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta i może obejmować obserwację z regularnym monitorowaniem lub interwencję chirurgiczną, np. przezcewnikową naprawę endowaskularną (EVAR) lub klasyczną operację otwartą. W profilaktyce wtórnej zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego, zaprzestanie palenia tytoniu, leczenie miażdżycy oraz zdrowy styl życia. Rokowanie u pacjentów z nieleczonym tętniakiem jest poważne ze względu na ryzyko pęknięcia, natomiast po skutecznie przeprowadzonej operacji szanse na powrót do zdrowia są wysokie. Praktyczne wskazówki dla pacjentów to regularne badania kontrolne i szybkie zgłaszanie się do lekarza przy nowych objawach. W badaniach klinicznych rozwijane są nowe techniki leczenia minimalnie inwazyjnego oraz metody obrazowania umożliwiające wczesne wykrycie zmian.
