Złamanie z przemieszczeniem to uraz kości, w którym odłamy powstałe w wyniku przerwania ciągłości kości ulegają przesunięciu względem siebie, co odróżnia je od złamań bez przemieszczenia, gdzie kości pozostają w osi anatomicznej. Złamania tego typu są szczególnie poważne, ponieważ wpływają na funkcję narządu ruchu i wymagają bardziej złożonego leczenia. Najczęstszymi przyczynami są silne urazy mechaniczne, takie jak wypadki komunikacyjne, upadki z wysokości czy kontuzje sportowe. Objawy obejmują silny ból, widoczną deformację, obrzęk, krwiak, nieprawidłową ruchomość i niemożność poruszania kończyną. Pacjent nie jest w stanie obciążać uszkodzonej kończyny, a w niektórych przypadkach odłamy mogą uszkadzać skórę i powodować złamania otwarte. Diagnostyka złamania z przemieszczeniem obejmuje przede wszystkim badanie kliniczne i zdjęcia rentgenowskie, które określają rodzaj przemieszczenia. W skomplikowanych przypadkach konieczne jest wykonanie tomografii komputerowej. Leczenie różni się od klasycznego złamania – w wielu przypadkach wymaga nastawienia kości w znieczuleniu, a następnie stabilizacji gipsowej lub operacyjnej. Operacje obejmują zastosowanie śrub, płyt, drutów czy gwoździ śródszpikowych, które utrzymują odłamy we właściwej pozycji. Rehabilitacja po tego typu urazie jest dłuższa niż przy złamaniach bez przemieszczenia, ponieważ oprócz zrostu kostnego trzeba odtworzyć prawidłową funkcję mięśni i stawów. Fizjoterapia obejmuje ćwiczenia bierne i czynne, techniki manualne, elektrostymulację oraz trening funkcjonalny. Profilaktyka wtórna koncentruje się na kontrolowaniu procesu zrostu za pomocą badań obrazowych i zapobieganiu powikłaniom takim jak brak zrostu lub zrost nieprawidłowy. Profilaktyka pierwotna to działania mające na celu zapobieganie urazom, unikanie przeciążeń i dbanie o zdrowie kości. Rokowanie przy złamaniach z przemieszczeniem jest poważniejsze i zależy od rodzaju urazu, wieku pacjenta i szybkości interwencji. Pacjenci często pytają o czas rekonwalescencji – może on wynosić od kilku miesięcy do roku przy złożonych urazach. Nowoczesne badania i techniki, takie jak wykorzystanie implantów bioresorbowalnych i przyspieszona rehabilitacja, poprawiają wyniki leczenia. Praktyczne wskazówki dla pacjentów obejmują systematyczną rehabilitację, cierpliwość, kontrolę lekarską oraz stosowanie diety wspierającej gojenie kości.
